Üniversiteli gençler
İşsizliğin ülke oranının çok üzerinde olduğu, 1994 yılında boşaltılan yüzlerce köy ahalisinin halen göç mağduru olduğu, fakirliğin ve yoksulluğun diz boyu, iller arasındaki büyüme dengesizliğin en bariz örneklerinden olan Hakkaride yaşamanın beraberinde bir çok sıkıntı getirdiğini biliyoruz.
Böylesine bir yerde çağdaş dünyanın bilinçli bir bireyi olarak yaşamaya çalışan insanlar için eğitimden başka hiç bir çare yoktur. Bu uğurda mücadele eden gençlerimize destek olmak insanlık borcudur.
Oturduğu yerde yorum yazarak bu konuda sen ne yaptın, şeklinde soracak olanların olacağını tecrübelerimden biliyorum ve onlar sormadan ben sadece şunu söylemek istiyorum. Bir konuda duyarlılığı ve katkısı olmayan bir insanın o konu hakkında yazı yazmaya hakkı yoktur, diye düşünüyorum.
Herkes ne yapmak istiyorsa insanlık gereği, geleceği ve Allah rızası için yapmalıdır. Üniversite kazanan gençlerimiz ile yaşamaya yaşımız yetmeyebilir, amma çocuklarımız ile birlikte yaşayacaklardır. Bu düşüncelerle baktığımızda onların her biri, her birimizin geleceğidir.
Reşko boyacısı Recep ile ilgili Erkan ÇAPRAZın yazısında, geleceği için mücadele eden azimli bir insan olmakla beraber, aydınlık bir gelecek için sevdikleri ile yürüme mücadelesi ve inancının başarısı olarak özetleyebilirim. Ama bu inanç ve azmin belli noktadan sonra kişinin inisiyatifinden çıkıp, başkalarına bağımlı duruma gelmesi üzücüdür.
Bir süre sonra Yüksekova ilçemizde oturan ve kıt imkânlarla büyük bir mücadelenin sonunda kolejlerde okuyan öğrencilerle girdikleri yarışı kazanmış gençlerin destek taleplerini okudum. İl ve ilçe bazında hiçbir kişi, kurum ya da kuruluştan yeterli desteği bulamadıklarını belirtmişler. Meydanda okudukları basın bülteni ile herkesin kendilerine destek olmalarını talep etmişler.
Birkaç gün sonra Hakkari Vali yardımcısı A. Hamza PEHLİVANın makamında bulunduğum bir esnada, üniversite kazanmış ancak yoksulluktan okuma imkanı bulamayan üç grup üniversiteli geldi. Bunlardan bir grubu aynı aileden üçü kız, ikisi erkek 5 kişinin üniversite kazandığı ve maddi yetersizlikler nedeniyle yardım istediklerine şahit oldum.
O an şunu düşündüm, meğer eğitimi çok kötü olan ve her yıl OKS ve ÖSSde son sırayı hiçbir İle kaptırmayan Hakkaride ne cevherler varmış. Evet, hepimiz kardeşiz ama öyle bir kardeşlik ki kardeşin biri; bir eli yağda, bir eli balda diğer taraftan ise, öteki kardeş her türlü acıyı ve yoksulluğu iliklerine kadar yaşamaktadır.
Yazı yazarak sorumluluğu üzerimden attım demek ya da hayali isimlerle yazılara yorum yazıp üzerine düştüğünü yaptığını zannetmek en kolay yoldur. Hatta bir konuda tam fikir sahibi olmadan yazdıkları ile birilerini zan altında bırakmak ve kötülemekte en kolay yoldur. Oysa somut önerilerle ortaya çıkıp, imkânları ölçüsünde katkı sunmak birilerinin işine gelmiyor.
Üniversite okuyup kendi halkına ve memleketine hizmet etmek için, büyük bir gayretle mücadele eden gençlerimize destek olmak, ayırım yapmaksızın her kesin zorunlu görevi olduğunu düşünüyorum.
Mehdi KAMALInın Üniversite öğrencilerine burs verilmesi için yaptığı çağrıyı destekliyorum. Ancak bu çağrının ağırlıklı olarak Milletvekillerine yapılmış olmasını doğru bulmuyorum. Bir çok kurum, kuruluş, iş adamı ve varlıklı insanın burs verme imkânı olduğu ve yapması gerektiğini biliyoruz. Bütün bunlar dururken dikkatleri sadece milletvekillerine yoğunlaştırmak fazla adil değildir.
Ayırım yapmaksızın Doğu ve Güneydoğu Milletvekillerinin ve hele hele Hakkari Milletvekillerinin yaptıkları harcamalar aldıkları maaşın üzerinde olduğunu düşünüyorum. Ama bundan önce kısmen bu açığı gayri meşru yollarla kapatanların olduğu doyumlarımız saklıdır. Sayı ve rakam belirtmemek kaydıyla her milletvekilinin mutlaka üniversite öğrencilerinin eğitimi ile ilgili katkısı olmalıdır. Ayrıca burs sağlama konusunda da milletvekillerinin katkısı mümkündür.
Birkaç gün önce cep telefonuma gelen bir mesaj, bana vicdan azabı yaşattı. Kızımız açlık sınırında bulunan bir aileye mensup olduğunu ve üniversite kazandığını belirtiyordu. Kim bilir daha nice yol yordam bilmeyen ve kazanmalarına rağmen imkân bulamayan kaç insanımız var.
Evet, üniversiteli kardeşlerimizin maddi olarak desteklenmesi için herkesin bir şeyler yapması gerektiği çağrısını ben de yeniliyorum. Onlar hiç şüphesiz bizim aydınlık geleceklerimiz olacaktır. Onların her biri cehaleti ve geri kalmışlığı yenmemiz için bir ışık olacaklar. [email protected] [email protected]
Böylesine bir yerde çağdaş dünyanın bilinçli bir bireyi olarak yaşamaya çalışan insanlar için eğitimden başka hiç bir çare yoktur. Bu uğurda mücadele eden gençlerimize destek olmak insanlık borcudur.
Oturduğu yerde yorum yazarak bu konuda sen ne yaptın, şeklinde soracak olanların olacağını tecrübelerimden biliyorum ve onlar sormadan ben sadece şunu söylemek istiyorum. Bir konuda duyarlılığı ve katkısı olmayan bir insanın o konu hakkında yazı yazmaya hakkı yoktur, diye düşünüyorum.
Herkes ne yapmak istiyorsa insanlık gereği, geleceği ve Allah rızası için yapmalıdır. Üniversite kazanan gençlerimiz ile yaşamaya yaşımız yetmeyebilir, amma çocuklarımız ile birlikte yaşayacaklardır. Bu düşüncelerle baktığımızda onların her biri, her birimizin geleceğidir.
Reşko boyacısı Recep ile ilgili Erkan ÇAPRAZın yazısında, geleceği için mücadele eden azimli bir insan olmakla beraber, aydınlık bir gelecek için sevdikleri ile yürüme mücadelesi ve inancının başarısı olarak özetleyebilirim. Ama bu inanç ve azmin belli noktadan sonra kişinin inisiyatifinden çıkıp, başkalarına bağımlı duruma gelmesi üzücüdür.
Bir süre sonra Yüksekova ilçemizde oturan ve kıt imkânlarla büyük bir mücadelenin sonunda kolejlerde okuyan öğrencilerle girdikleri yarışı kazanmış gençlerin destek taleplerini okudum. İl ve ilçe bazında hiçbir kişi, kurum ya da kuruluştan yeterli desteği bulamadıklarını belirtmişler. Meydanda okudukları basın bülteni ile herkesin kendilerine destek olmalarını talep etmişler.
Birkaç gün sonra Hakkari Vali yardımcısı A. Hamza PEHLİVANın makamında bulunduğum bir esnada, üniversite kazanmış ancak yoksulluktan okuma imkanı bulamayan üç grup üniversiteli geldi. Bunlardan bir grubu aynı aileden üçü kız, ikisi erkek 5 kişinin üniversite kazandığı ve maddi yetersizlikler nedeniyle yardım istediklerine şahit oldum.
O an şunu düşündüm, meğer eğitimi çok kötü olan ve her yıl OKS ve ÖSSde son sırayı hiçbir İle kaptırmayan Hakkaride ne cevherler varmış. Evet, hepimiz kardeşiz ama öyle bir kardeşlik ki kardeşin biri; bir eli yağda, bir eli balda diğer taraftan ise, öteki kardeş her türlü acıyı ve yoksulluğu iliklerine kadar yaşamaktadır.
Yazı yazarak sorumluluğu üzerimden attım demek ya da hayali isimlerle yazılara yorum yazıp üzerine düştüğünü yaptığını zannetmek en kolay yoldur. Hatta bir konuda tam fikir sahibi olmadan yazdıkları ile birilerini zan altında bırakmak ve kötülemekte en kolay yoldur. Oysa somut önerilerle ortaya çıkıp, imkânları ölçüsünde katkı sunmak birilerinin işine gelmiyor.
Üniversite okuyup kendi halkına ve memleketine hizmet etmek için, büyük bir gayretle mücadele eden gençlerimize destek olmak, ayırım yapmaksızın her kesin zorunlu görevi olduğunu düşünüyorum.
Mehdi KAMALInın Üniversite öğrencilerine burs verilmesi için yaptığı çağrıyı destekliyorum. Ancak bu çağrının ağırlıklı olarak Milletvekillerine yapılmış olmasını doğru bulmuyorum. Bir çok kurum, kuruluş, iş adamı ve varlıklı insanın burs verme imkânı olduğu ve yapması gerektiğini biliyoruz. Bütün bunlar dururken dikkatleri sadece milletvekillerine yoğunlaştırmak fazla adil değildir.
Ayırım yapmaksızın Doğu ve Güneydoğu Milletvekillerinin ve hele hele Hakkari Milletvekillerinin yaptıkları harcamalar aldıkları maaşın üzerinde olduğunu düşünüyorum. Ama bundan önce kısmen bu açığı gayri meşru yollarla kapatanların olduğu doyumlarımız saklıdır. Sayı ve rakam belirtmemek kaydıyla her milletvekilinin mutlaka üniversite öğrencilerinin eğitimi ile ilgili katkısı olmalıdır. Ayrıca burs sağlama konusunda da milletvekillerinin katkısı mümkündür.
Birkaç gün önce cep telefonuma gelen bir mesaj, bana vicdan azabı yaşattı. Kızımız açlık sınırında bulunan bir aileye mensup olduğunu ve üniversite kazandığını belirtiyordu. Kim bilir daha nice yol yordam bilmeyen ve kazanmalarına rağmen imkân bulamayan kaç insanımız var.
Evet, üniversiteli kardeşlerimizin maddi olarak desteklenmesi için herkesin bir şeyler yapması gerektiği çağrısını ben de yeniliyorum. Onlar hiç şüphesiz bizim aydınlık geleceklerimiz olacaktır. Onların her biri cehaleti ve geri kalmışlığı yenmemiz için bir ışık olacaklar. [email protected] [email protected]
