Bugün sabah saatlerinde beni üzen çok kötü bir haber aldım. Hakkâri Defterdarı Necmettin ARİN"in ebediyete intikali haberi ile sarsıldım.

İnsanların çok tuhaf yaratıldığı, yaşamın her aşamasında ve her ortamda kendisini gösteriyor. İnsanların yaşamları boyunca farklı düşüncelere ve davranışlara sahip insan grupları tarafından farklı şekillerde algılanırlar. Bazı gruplar tarafından olumlu olduğu gibi ne yazık ki bazı gruplar tarafından tasvip edilmezler. Bu çok doğaldır ve saygı görmesi gereken bir etkendir.

Bu çerçevede baktığımızda hepimiz için geçerli olan ve başkaları gözünde olumlu insan veya olumsuz insan tipi ne yazık ki rahmetli dostum Necmettin ARİN için de geçerlidir.

Hepimiz için olumlu veya olumsuz düşünenleri ne kadar saygıyla karşılıyorsak Rahmetli dostumuz Necmettin bey içinde o kadar saygıyla karşılarız.

Benim Necmettin ARİN ile tanışıklığım veya dostluğum sadece 5 yada 6 aylık gibi kısa bir zamana sığmıştır. Her konuda veya kendisi ile ilgili çok fazla yorum yapmam mümkün değil.

Ancak bu kısa sürede aramızda geçen sohbetler, onun ağzından yaşadıkları ve böylece kendisini mümkün olduğu ölçüde tanıyabilme çerçevesinde izlenimlerimi siz değerli okurlarımla paylaşmak istiyorum.

Bana göre başkasının hakkına tecavüz etmeyen ve kul hakkından uzak duran insanların her biri bir nedenden dolayı bunu kendisine ilke olarak kabul eder. Bir kısım insan dünya düzeni, diğer bir grup insan, insan hakları, başka bir grup insan ahlaki değerleri, yine başka bir grup insan ise manevi (dini) değerlerinden dolayı bunu yapmazlar.

Necmettin ARİN ise dini değerleri çok yüksek, inançlı ve sürekli Kuran"ı Kerim okuyan bir insandı. Bana göre ölüm nedeninin başında bu değerlere olan bağlılığı, kararlılığı ve bu çerçevede yaşadığı olumsuzluklara karşı direncini kaybetmiş olmasıdır.

Zamanlama olarak Hakkari"ye gelişi çok talihsizdi. Birçok olumsuzlukla ilgisi olmamasına rağmen o sorunları kendi kucağında buldu. Bazen vicdan azabı yaşadı. Bazen ağır eleştirilere maruz kaldı. Bazen yalnız kaldı ve karşılanması mümkün olmayan taleplerle karşılaştı.

Bugün ölüm haberini aldığımda hiç şaşırmadım. Çünkü daha birkaç gün önceydi, sabah saatlerinde acile kaldırıldığını bana anlatmıştı. Uzun bir zamanda gece uykuları kaçtığı ve uyuyamadığını bana anlatmıştı.

Gece geç saatlerde eşinin sen neden yatmıyorsun, diye kendisine çıkıştığını anlatmıştı.

Sürekli halkla iç içe olduğunu ve son yaşadığı olumsuzluklar nedeniyle artık halkın içine çıkmak istemediğini anlattı. Aslında o Hakkari ve Hakkari"lileri çok sevmişti.

Hakkari halkı da il dışından gelen her memuru kucakladığı ve bağrına bastığı gibi onu da böylece bağrına basmıştı.

Ölümü çok ani ve insanı şok eder vaziyetteydi. Bu ani haberi duyan herkes yıkıldı. Ne yazık ki hepimizin sonu ölüm. Her birimiz bir şekilde arkasından gideceğiz.

Ben rahmetli Necmettin dostumun yüzündeki o tebessümü, güler yüzlülüğü, samimi ve içtenliği yaşamım boyunca unutamam.

Evet, birilerinin tabiri ile o işini bilmeyen, zamana ayak uyduramayan, nesli tükenen, şeklinde yorumlanan şerefli bir kardeşimizdi.