Bu nasıl milliyetçiliktir böyle.

O kadar sınır tanımaz olmuş ki “bir Kürt görsekte dövsek” şekline bürünmüş.
 
Gün yok ki bir üniversiteden linç girişimi olmasın.

Çocuklar can telaşıyla evlerine dönmeye başladılar.

Okul okumak için bedel vardır elbet ama bir harf için can vermek de yeni milliyetçi akımın ceza takvimi.
 
Açılım olmuş ülkede.

İnsan bu kadar da açılmaz ki!
 
Bunun adı hassasiyet olarak belirleniyor. Birinin eli yanlışlıkla zafer işareti durumuna gelse dayak yemesi garanti olmuş.

Türkü okumak yok, basın açıklaması yapmak yasak, izmarit sürgünü de yeni moda…
 
Artık sokakta infaz edilebilir linçe tabi tutulabilirsin.

Hükmünü sokağın hıncı belirliyor.

Hakime savcıya gerek yok.
 
Polis dövüyor, çeteler vuruyor, sivil faşistler vuruyor.
 
Ne bu?
 
Açılım!...
 
Açılım olsa Kürtler gün yüzü görecek, gülmeye başlayacak diye saldıran saldırana.

Neymiş efendim hassasiyetleri varmış, vatana ve millete ihanet ediliyormuş. Bu uğurda ser keser, leş serer olunurmuş. Hassas mesele bu.
 
Bu ne ya?
 
Elinde satır, bıçak, silah, kap-kaşık, sopa saldıran saldırana.
 
Kürtler kendi ana dillerinde konuşmak istiyormuş. Kürtler, Kürt olduklarını söylemek istiyormuş. Bunun için saldırıp, kırıp-döküp, gözdağı vermek, lazımsa canına okumak gerekiyormuş.
 
Al içeri, eline kelepçe vur, ayağına pranga ger.
 
Kaçar sanırsın bir daha dönmez geri.
 
Bütün hassaslar iş başında.

Bütün hassasiyetler olağan üstü duyarlılıkta.

Bir elinde satır bir elinde sopa bir ıslığa, bir tıslamya kalmış her şey.
 
Kürt olmak ezeli suçtur.

Hani ustanın dediği gibi “künyemize kazılmış” saldır ha saldır!
 
Nasıl bir kindir bu, ne gaddar bir öfkedir bitmez tükenmez.
 
Sanki bu ülkede Kürtler acı çekmemiş. Evlat acısı duymamış. Evi barkı yanmamış.
 
Konuşursan suç, evini barkını terk edersen suç, ölürsen suç…
 
Nasıl bir intikam duygusudur, nasıl gözü karalıktır, nasıl körlüktür bu.

Duvarları balyozlar gibi tekmelemek, demiri dövmek gibi yumruklamak hangi gizli öznenin tetiğidir bu.

Bu barutu tutuşmuş fişenk hangi kalbin tepmesidir?

Bu kadar kalpsizlik nasıl birikir bir beyinde?
 
Çocukları yakalamışken bile dövmek acımasızca, ömrüne dövme gibi çıkmaz küfürler etmek, cezaevlerinde çürütmek, boyundan, yaşından kat be kat fazla ceza kesmek.
 
Evini barkını terk edip başka yere gidenleri hedef almak, bedeninden başka savunması olmayanlara kalaslarla, kemerlerle, muştalarla saldırmak hangi vicdanın kayış koparmasıdır.
 
Bu ateş yeterince yakmadı mı?
 
Ateşe su taşımak zamanıdır artık.

Acıyı kesmek zamanı.
 
Bu kin, bu keskinlik küpüne zarar…
 
İnin artık şeytanın eşeğinden.

Kin kurusu tutmuş sizi.
 
Vurmak, dövmek, öldürmek ne zaman çare oldu ki şimdi olsun.
 
Yaşamak herkes için olsun.