Amansızca dövülürken Kobanê, uykularımız harap… Gever dertli mi dertli… Sokak başlarından öfke sökülüyor kalıp kalıp. Kobanê uzak değildi, göğsümüzün hemen solunda duruyordu. Çarpıyor şiddetle, özgürlük… Nasıl bir heybet ki Kobanê, çağırıyor dört parçadan…

Bir ay oldu dövüleli Kobanê’nin, bulutları tozdan şimdi Kobanê’nin. Geceleri yıldızlar bulanık; ama sabahları güneşler pak… İlk düşünce gibi, his gibi… On bir gün Kobanê’ye rüku ettim, sınırda… Bıraktım cıgarayı, bombalar ciğerlerime karbonmonoksit üflüyordu zaten.

Kobanê sınırında, tam yüzüm güneye dönük… Arkamda bıraktım her acıyı… Çünkü Kobanê, birinin tam düştüğü sırada eline uzanan bir dost eli gibiydi. Özgürlüğün resmiydi Kobanê, Kürdistanî bir nakıştı yazmalarda… Aşkına mermi geçilen, militanca yaşanılan bir ruhtu Kobaê…

On bir gün orada, rükudaydım bin bir vecd ile… Bir hal oldu bana o vecdin içinde… Ve sonra birden görüyordum Mazlumları, Denizleri, Zilanları, Beritanları… Görüyordum Arin Mirxanları, Kürt’ün yarını yaratan bir yürekte…

Vardı, vecd ile görülen bir yücelik… İdealleri uğruna keleşle teknolojinin son model silahlarına kafa tutan direnişin ruhu. Vardı,  dört parçaya bölünen Kürdistan coğrafyasının insanlarının Apocu ruhu... Ve ben gördüm, gözlerimle; Ortadoğu’da Kürt’ün gözlerinde yaratılan umudu…

Acılar da gördüm, kat kat… Çaresizce, sınırın berisinde… Avuçlarımda tellerin kesiği…Gördüm, Kobanê’de düşerken karanlık bombalar, orada bıraktığı çocuklarına ağlayarak bakanları… Barışa ve özgürlüğe postalı reva görenlerin soğuk yüzünü gördüm, billahi namlulardan bile soğuk bakışları… Ve gördüm yine, Kobanê çekiyordu dört parçayı kendine… Birlikten gayrı yoktu yol…

Şimdi gidiyorum Kobanê, savaşçıların sana yeter… Biliyorum, her ayrılık bir sancıdır, lakin sınır tellerine astım yüreğimi. Burada seninle bakışarak uyudum on bir gün. Dilekler tuttum, yıldızlar kaydığında, izli mermilere dualar yükledim. Berxwedan ruhunu içtim, ah içimde ferahlı… Bir parçam sensin Kobanê, Geverliyim bilirsin…

Alışmıştım sana, düz ovalarına, toz toprak havana… Gidişim bir dönüşe çıkacaktır, biliyorum. Yarına süslenmelisin, güzel günlerde göreceğim seni Kobanê… Kuzey’e bak Kuzey’e, sınırda tellerde bir yürek, işte o benim…

Direnmek sana ne çok yakıştı! Dünya seni konuşuyor, kalemler seni yazıyor. Sözlükler yeniden yazılıyor, Kobanê onurlu insanların memleketiydi. Savaşçıların var savaşçıların, her biri Selahaddin… Camilerin var camilerin, imanı ancak yaşatır insanı… Kobanê, savaşçıların asil ve cesur!Özgürlükleri ve namusları için çarpışanların memleketi, Kürdistan’ın hınçla çarpan yüreği…