Sabah kalkar yeşillerde koyun, kuzu güderdim. Bülbüllerin ötmesiyle kendimden geçerdim. Akarsuların heybetli melodileri ile yatardım Ne olur bana köyümü verin, ben köyümü istiyorum. Ben köyümde bazen aç, bazen tok yatardım. Bir çift öküz, bir inek, bir katırım vardı. Bana ne elalemin taksisinden, binasından, şehrinden. Ne olur bana köyümü verin ben köyümü istiyorum. Özledim yaylamın havasını, suyunu, yeşilini Özledim ters lalenin o sevecen bakışını Özledim yoğurdunu, kaymağını, süt ve tereyağını. Ne olur bana köyümü verin ben köyümü istiyorum. Hasretim koyun, kuzunun meler haline. Hasretim çoban köpeğimin emektar emin sesine. Hasretim yaylalarda kızların koyun sağmalarına. Ne olur bana köyümü verin ben köyümü istiyorum. Bıktım beni yoksul, perişan, aç ve hor görenlere. Usandım başkasının eline bakarak yaşamaya Aç karın, fakat onurumla yaşamak istiyorum. Ne olur bana köyümü verin, ben köyümü istiyorum. Söküldü ağacım kökünden yeşermemek üzere. Zorlan koparıldı, doğduğu yerden. Kardeş beni anlıyor musun sen. Ne olur bana köyümü verin ben köyümü istiyorum. HAKKARİ 27.03.1995 NOT: Şairler beni bağışlasın, ben şair değilim. Şiir terbiyesi almadığım için eksiklerim olacaktır. Ben sadece o günkü şartlarda halkımın doygularına, bu şiirimle tercüman olmak istemiştim. Bedri ÇALLI [email protected] [email protected]