Tahsin Yücel hayatını kaybetti

Yazar ve çevirmen Tahsin Yücel 83 yaşında hayatını kaybetti.

Tahsin Yücel

Tahsin Yücel 1933’te Maraş Elbistan’da doğdu.

1953’te Galatasaray Lisesi’ni, 1960’da da İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitiren Yücel, Fransız edebiyatının yanısıra göstergebilim alanında da uzmanlaştı.

Tahsin Yücel 1969’da doktor, 1972’de doçent, 1978’de profesör unvanını aldı. 2000 yılına kadar üniversitede kaldı.

Yücel’in ilk öyküsü ¨Dert Çok, Hemdert Yok!¨, bir derlemede (Yeni Hikâyeler /1950) yayımlandı. Varlık, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber ve Mavi gibi dergilerde yayımlanan öykülerini Uçan Daireler, Haney Yaşamalı ve Düşlerin Ölümü adlı öykü kitapları izledi. Bu kitaplarda çocukluk izlenimlerinden ve geçmişine ait öğelerden faydalandı.

1970’lerde Yaşadıktan Sonra ve Dönüşüm kitaplarıyla daha da tanındı. Onları Vatandaş, Ben ve Öteki izledi. Komşular kitabı birçok okurun başucu kitapları arasında yer aldı.

Öykülerinin bir kısmı İsveççe ve Fransızcaya çevrildi.

Yücel Peygamberin Son Beş Günü, Mutfak Çıkmazı, Bıyık Söylencesi, Kumru ile Kumru gibi romanlarıyla da edebiyat dünyasında öne çıktı.

İnceleme, deneme ve eleştiri türünde de eserler verdi. Gökdelen, Düşlerin Ölümü, Aykırı Öyküler gibi kitaplarıyla çeşitli ödüller alan Tahsin Yücel aynı zamanda en verimli çevirmenler arasında yer aldı. Fransızcadan yaptığı çevirilerle edebiyat dünyasına katkısı devam etti.

Dil konusundaki hassasiyeti, yeni sözcükleri kullanmadaki başarısı ve dilinin arılığı imzasını taşıyan eserlerde daima görüldü.

Ses getiren kitapları arasında Yalan öne çıkanlardan biriydi.

Yaşadığımız dönemin çelişkilerine tanıklık eden ilginç kişileriyle Yalan çağımızda toplumsal bir alışkanlığa dönüşen “yalan”ı ele alıyordu.

Romanları

Mutfak Çıkmazı (1960), Vatandaş (1975), Peygamberin Son Beş Günü (1992, Orhan Kemal roman ödülü), Bıyık söylencesi (1995), Yalan (2002, Yunus Nadi roman ödülü ve Ömer Asım Aksoy roman ödülü), Kumru ile Kumru (2005), Gökdelen (2006, Balkanika ödülü), Sonuncu (2010)

Öyküleri

Haney yaşamalı (1955, Sait Faik hikâye armağanı), Düşlerin ölümü (1958, Türk Dil kurumu öykü ödülü), Ben ve öteki (1983), Aykırı öyküler (1989), Komşular (1999, Dünya Kitap Yılın kitabı ödülü), Golyan devrimi (2008)