Marûnis: Toprak, insanın namusudur!
90’lı yıllarda boşaltılan yüzlerce köyden biri olan Kavaklı (Marûnis) köyü sakinleri son birkaç yıldır yaz mevsiminde köylerine gelerek topraklarına sahip çıkmaya çalışıyorlar.
ERKAN ÇAPRAZ – ÖMER OĞUZ / YÜKSEKOVA HABER
(Özel Haber)
HAKKÂRİ – Hakkâri merkeze70 kilometre uzaklıkta bulunan, Kato Dağı eteklerindeki Kavaklı (Marûnis) köyü 1994 yılında boşaltıldı. Köyde yaşayan yüzlerce kişi çevre il ve ilçelere göç etmek zorunda kaldı. 2002 yılında tekrar köylülerin köylerine giriş çıkışları serbest bırakılınca köylüler zaman zaman köylerine giderek hasret gideriyor. 2002 yılından bu yana henüz yeni elektrik hattının çekildiği köyde kışın 2, yazın ise 20 aile kalıyor.
‘BU TOPRAKLAR BİZİM’
Karların erimesi ile birlikte köyüne gelerek arıcılık yapan 72 yaşındaki Pürmüs Kurt, 1994 yılında köyden Hakkari merkeze göç ettiklerini belirterek, “Bu köyde doğup büyüdüm. 1994 yılında devlet köyü boşaltmamızı istedi. Ailemi alıp Hakkâri Berçelan mahallesine yerleştim. 2002 yılına kadar köyümüze hiç geri gelemedim. Bu topraklar bizim. Topraklarımızdan uzaktaydık. O zamanlar koyunlarımızı yok paraya sattık. 2002 yılında köydeki yasak kalktı. O zamandan sonra yaz mevsimlerinde gelerek topraklarımıza, bağ ve bahçelerimize sahip çıkmaya çalışıyoruz.”dedi.
‘KÖYE GELMEDEN RAHAT DURAMIYORUM’
Köyünde daha mutlu olduğunu belirten Kurt, “Köydeki temiz havayı temiz suyu hiçbir yere, hiçbir şeye değişmem. Çocuklarım gelmese de ben buralara gelmeden rahat duramıyorum. Yıkılan evimi tekrar kendi imkânlarımla yazın oturulabilecek hale getirdim. Devlet köy tazminatları diye para ödedi ama o ödedikleri para benim köydeyken ektiğim ağaçların parasını bile etmez.”dedi.
‘CENNETİMDE KALMAK İSTİYORUM’
5 yıldır köye gelip gittiğini belirten 63 yaşındaki Bedel Seven yetkililerden bozuk olan köy yolunu onarmalarını istiyor. Köyde sulama suyu sorunu da olduğunu belirten Seven, “Çocuklarımız köyde elektrik yok diye gelmiyor ama benim için burası cennet. Cennetimde kalmak istiyorum.”dedi.
‘TOPRAK İNSANIN NAMUSUDUR’
Köyü boşaltınca Van’a yerleştiklerini belirten Hurşit Duman ise, köye olan hasretini ‘gelmeseydim ölürdüm’ kelimeleri ile özetliyor. ‘İnsanın toprağı aynı zamanda namusudur” diyen Duman, “Toprak ve namus arasında hiçbir fark yok. 2 yıldır köye geliyorum. Buranın havası, suyu bana daha iyi geliyor. 20 yıl köyümden uzak kaldım. Şimdi geliyoruz ama olaylar devam ediyor. Operasyonlar sürüyor. Burada kalırken operasyonlar yüzünden korkuyoruz. Biran önce bu sorun bitse ne güzel olur. Biz köyde kalırken buraların değerini bilmiyorduk. Köyden ayrılınca bu toprağın değerini anladım. Eğer o zaman değerini anlasaydım köyü boşaltırken toprağı da sırtıma alır öyle ayrılırdım.”dedi.
