'Arkadaşlarım o gün öldü ama ben hergün ölüyorum'

BİLAL TİNAR / YÜKSEKOVA HABER

YÜKSEKOVA - Hakkari'nin Yüksekova ilçesinde Sanat Sokağı'nda biraraya gelen kayıp yakınları, Feyzi Tekin'in faillerini sordu, sorumlularının bulunmasını ve cezalandırılmasını talep etti. 

15 Temmuz 1994 tarihinde Meşkan (Onbaşılar) Köyü'nde askerlerin düzenlediği operasyon sonrasında ağır yaralanan ve tedavisi yapılmadan suçsuz yere cezaevine atılan Feyzi Tekin'in faillerini soran kayıp yakınlarının eylemine; Cumartesi anneleri, sivil toplum örgütleri ve çok sayıda yurttaş destek verdi.

Yaşamını yitirenlerin anısına 1 dakikalık saygı duruşu ile başlayan eylemde kitleye hitaben İHD Hakkari Şubesi üyesi Muhyettin Önal konuştu. Hakkari'de bugün düzenlenen Öcalan'a Özgürlük Yürüşü'ne selam gönderen Önal, "Bugün ilimiz Hakkâri'de Kürt Halk Önderi Sayın Abdullah Öcalan'a Özgürlük Yürüyüşü vardır. Bizler de orada olmayı çok isterdik. Ancak bugün bu programdan dolayı gidemedik. Ama yüreğimiz Hakkari'de atıyor. Yapılan yürüyüşü yürekten destekliyoruz. Biz Kürt halkı olarak Sayın Öcalan'ın bir an önce serbest bırakılmasını istiyoruz. Bir başka gündem konumuz hasta tutsaklar. Hasta tutsaklar birer birer ölüyor. Akp hükümetine sesleniyoruz, yaşam hakkını pazarlık konusu yapmayınız. Tüm canlıların yaşam hakkı kutsal, evrensel ve İlahi bir haktır. Öldürmeyin yaşatın. Cezaevinde ölen her hasta tutsaktan siz sorumlusunuz. Hasta tutsakların sağlıklı bir şekilde tedavi olabilmesi için derhal serbest bırakılmasını talep ediyoruz" dedi. 

Önal'ın konuşmasından sonra söz alan Feyzi Tekin sözlerine "Arkadaşlarım o gün öldüler ama ben 21 yıldır hergün ölüyorum" şeklinde başlarken, yaşadıklarını şöyle anlattı:

"1964 Yüksekova doğumluyum. Evli ve 11 çocuk babasıyım. 15 Temmuz 1994 tarihinde ben ile eniştem Faysal Aslan, daha önce topladığımız çalı çırpıların eve getirilmesi için yola çıktık. Akşam üzeriydi, Alyava köyüne doğru gittik.

Ancak birkaç kilometre gittiğimizde karanlık çökmüştü. Baktık ki aniden üç kişi silahlı olarak yola çıktılar ve arabamızı durdurdular. Bize dediler bizi de götürün. Ancak silahlı kişileri tanımadığımız için götürmek istemedik. Tüm tehditlere rağmen götürmedik.

O sırada çok korkmuştuk. Alyava Köyüne gittiğimizde operasyon köye gelmişti. Ancak bizim operasyondan haberimiz yoktu. Dur ihtarı yapılmadan bize ateş açıldı. Açılan İlk ateşte yanımda bulunan eniştem Faysal ah çekerek, 'öldüm’ dedi. Bende aynı anda yere düştüm ve gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Çok ağır yaralıydım.

Kısa bir tedaviden sonra beni o yaralı halimle Diyarbakır E Tipi kapalı cezaevine götürdüler. O zamanlar beni 125. maddeyle yargıladılar. Cezaevinde beni tedavi etmediler yüzüm çok yaralıydı. Tedavi olamadığım için yüzüm mikrop kapmıştı solucanlar vardı.

TEDAVİ İÇİN ANKARA'YA GİTMEM GEREKİRKEN, ADANA CEZAEVİ'NE GÖNDERDİLER

Her gün bana işkence yapıyorlardı. Tedavi olabilmem için sevkim Ankara'ya çıkmıştı. Ancak beni Adana Cezaevi'ne gönderdiler. Beni Adana'ya götürürken ayaklarımı ellerimi zincirle ring aracının koltuk demirlerine bağladılar. Ayak ve ellerimin bilekleri de zincirden dolayı derisi sökülmüştü.Bir aydan fazla Adana cezaevinde kaldım. Her Cuma günü bana akşama kadar işkence yapıyorlardı.

Ondan sonra beni tekrar Diyarbakır cezaevine getirildiler. Getirirken de tekrar ayaklarımı ellerimi zincirle bağlayıp öyle getirildiler. Ağır yaralı olmama rağmen her gün bana işkence yapıyorlardı. Beni mahkemeye getirdiler. Bir gözümü tamamen diğer gözümde de % 96 görme kaybım olduğu için beni tahliye ettiler. Hükümete, devlete sesleniyorum beni bu hale getirenleri bir an önce yakalayıp adaletin önüne getirilmesini istiyorum.

21 yıldır bu azabı çekiyorum. Mağdurum Allah kabul etmesin."

Tekin'in konuşmasından sonra 5 dakikalık oturma eylemi gerçekleştirileren kitle, sessizce dağıldı.